Waar sta ik nu? Update

Mijn laatste update was alweer een tijdje terug dus ik vroeg in mijn Story’s op Instagram of jullie weer eens update wilde, daar werd massaal ja op beantwoordt. Dat was dus duidelijk. Ook vroeg ik wat jullie erin wilde terug lezen en daar heb ik een paar dingen uit gehaald.

Hier vind je de laatste Update, Oost west, thuis best

Begin bij het begin dan maar.

24 oktober postte ik deze post

“Hoe minder je eet, hoe minder je weegt, hoe minder je hersenen werken. Je hersenen zetten één voor één functies uit. Op ten duur voel je niks meer, geen emoties, geen gevoelens. Je kan bijna niks meer onthouden en nadenken zit er ook niet meer in.
Nu ik al een tijdje weer meer eet, mijn lichaam voed en dus ook mijn hersenen, komen deze functies stapje voor stapje terug. En dit merk ik. De emoties en gevoelig die ik had uitgezet komen nu terug. De gedachtes die ik niet meer had omdat alles op automatische piloot ging, komen terug. En ze zijn sterk, ze schreeuwen. En ik weet dat dit alleen maar erger wordt, want ik moet op ten duur nog meer gaan eten om aan te komen. Dat betekent dat mijn hersenen op ten duur weer alle functies volledig op AAN zetten. Dit maakt mij bang, wat als ik het niet aankan. Dat op automatische piloot eten en leven ging veel makkelijker. Nu is het al zo’n gevecht en dit is pas het begin, Ik heb nog vele kilo’s te gaan…..
Maar ik geef niet op, ik blijf vechten.
Ik heb een lijst gemaakt met effecten van herstel en een lijst met effecten van de eetstoornis. Beide erg lang, beide confronterend. Er was maar 1 positief puntje op de lijst van effecten van de eetstoornis. En wel meer dan 20 positieve puntjes op de lijst van herstel. Maar dat ene positieve puntje is wel zo groot en belangrijk in mijn hoofd, dat ik die eetstoornis niet zomaar kan verslaan. Maar we gaan voor herstel natuurlijk 💪🍀
Sorry voor de lange post, ik wilde even van mij afschrijven🍀“

En nu

We zijn nu alweer een paar weken verder en we hebben Fase 1 en Fase 2 afgerond met therapie. Fase 1 is namelijk het eten van 6 eetmomenten per dag en niet af te vallen. Fase 2 is niet echt een hele fase, maar ze noemen het wel een fase. Tijdens fase 2 evalueer je in 2 sessies fase 1 en krijg je uiteindelijk de vraag. “Neem je een sprong in het diepe, ga je voor herstel”

Fase 1 hebben we in de eerste week van november geëvalueerd en heb ik de vraag beantwoord. Natuurlijk ga ik voor herstel. Ik ben ermee begonnen, nu maak ik het ook af. En nu zitten we in fase 3, de aankom fase. De fase van Hel, De fase die heel veel energie en kracht gaat kosten.

We begonnen natuurlijk met een ophoging zodat ik aankom, want in fase 3 heb je ook een aankomeis. Je moet namelijk 0,5 tot 1 kg per week aankomen, anders wordt je eetlijst opgehoogd. Vorig week was ik genoeg aangekomen, dus mocht ik afgelopen week de zelfde hoeveelheid (eten) aanhouden. Afgelopen week ging het mentaal echt vreselijk, want dat aankomen is toch wel erg zwaar om te relativeren. Als ik in de spiegel kijk zie ik nog steeds die Tiffany van vroeger, die Tiffany de te zwaar was, die Tiffany die overgewicht had. Die Tiffany zie ik nu ook nog steeds als ik in de spiegel kijk.

Afgelopen maandag had ik zoals elke maandag weer therapie en wegen gehad. Dit keer was ik niet genoeg aangekomen. Mijn eetlijst had ik wel volledig gevolgd dus dat betekend dat ik deze week nog meer moet eten. En niet even een boterhammetje mee3, nee gelijk 300 tot 350 calorieën meet. Dit doen we zodat ik volgende week een inhaalslag heb qua gewicht. Ik mag me dus al voorbereiden dat ik volgende week 1 tot 2 kg zwaarden ben, als het niet meer is…

De strijd in mijn hoofd is heftig, heftiger dan ooit te voren. Ik heb vanaf mijn 16/17de een eetstoornis, ben nu bijna 23. 6 jaar alweer verpest aan die eetstoornis. Ik heb niet alle 6 jaar heel diep gezeten gelukkig. Ik zat toen ik 16/17 was ook niet zo diep in mijn als nu. Daardoor was het toen makkelijker om op een acceptabel gewicht te komen en door te gaan met mijn leven. Nou makkelijk is niet het juiste woord misschien, want makkelijk was het ook zeker niet. Maar de strijd in mijn hoofd was toen handelbaar.

Tijdens de terugval begin dit jaar heeft de eetstoornis alle macht gekregen. Mijn eetstoornis is nog nooit zo sterk geweest. En nu ben ik bezig om de macht terug te krijgen. De macht over mijn hoofd en de macht over mijn lichaam.
Deze strijd is pas net begonnen. De strijd die 24 uur per dag doorgaat. Ja in de nacht gaat de strijd ook gewoon door. Ik slaap weinig en wordt heel vaak wakker tussendoor. Alle gedachten omtrent eten, aankomen, gewicht, controle loslaten en plannen houden mij wakker. Ondanks dat blijf ik wel strijden en hopelijk zal ik die macht stapje voor stapje terug krijgen. Stapje voor stapje die eetstoornis opvreten.

Ook hoop ik dat ik ooit mezelf kan zien zoals anderen mij zien, maar daar krijg ik straks ook hulp voor. Nu nog niet, maar zodra ik aankomende week genoeg aankom kunnen we snel beginnen met de module lichaamsbeeld. Dat is ook de reden dat we deze week de eetlijst met een grote stap omhoog hebben gegooid.

En zo gaan we de weken door. Met veel tranen, maar ook veel wilskracht om die eetstoornis te verslaan. Voorgoed te verslaan hoop ik. Het is nog de vraag op je volledig van een eetstoornis kan herstellen na zoveel jaren, maar dat zullen we in de toekomst zien. Mijn doel voor nu is gewoon weer gezond worden en weer mezelf mogen zijn.

Dit was mijn update voor nu. Als je nog vragen heb mag je mij altijd een berichtje sturen. Als je zelf kampt met een eetstoornis en je hebt een vraag of ergens hulp mee nodig? Dan mag je mij ook altijd een berichtje sturen, want samen sta je sterker dan alleen.

Liefs Tiffany