De eerste dagen in de kliniek. Deze dagen zijn altijd erg moeilijk ivm. het omschakelen, de nieuwe mensen, nieuwe uitdagingen, het eten, wegen en alles er omheen.
Dinsdag om 10 uur werd ik verwacht en daarna moest ik eerst gaan bloedprikken. Om 11 uur zou ik het opnamegesprek hebben en tijdens dit gesprek worden nogmaals mijn doelen besproken voor tijdens de opname. Dit gesprek werd onverwachts verplaatst naar 12 uur, maar gelukkig kon ik in de tussentijd wel naar mijn kamer in de kliniek. Het is een tweepersoonskamer, maar op dit moment heb ik nog geen kamergenoot. Dit kan wel snel veranderen.
Na het opname gesprek was het gelijk tijd voor de lunch. Ik had nog geen gesprek met de diëtiste gehad over het voedingsadvies, dus heb ik met de verpleging afgesproken wat ik voor nu even moest eten. Daarna kreeg ik een uitgebreid lichamelijk onderzoek en een afspraak met de diëtiste voor mijn voedingsadvies. De diëtiste wilde mij op het laagste voedingsadvies laten beginnen, omdat deze al meer was dan wat ik thuis nog at voor de opname. Hier was ik het niet helemaal mee eens en daarom heb ik aangegeven dat ik een lijst hoger wilde starten. Ja, je leest het goed. Ik wilde al meer eten dan eigenlijk hoefde. Waarom? Omdat ik hier geen 6-8 weken ga zitten. 5 september start school en ik wil sterk genoeg zijn om dat vol te houden. Daarnaast ga ik ook vanaf 15 september één dag per week stage lopen in groep 1-2 en met dit lichaam kan ik geen kind van 25-30kg optillen. Gelukkig vond de diëtiste het oké. Ik ga niet delen wat ik moet eten en de hoeveelheden, omdat ik weet dat er meiden zijn die in dezelfde situatie zitten en zichzelf vergelijken net wat ik moet eten en wat zij moeten eten. Maar elk lichaam is anders, elk lichaam heeft verschillende hoeveelheden nodig om aan te komen. Ook is de eetlijst die ik vandaag heb gekregen maar tijdelijk en zal ik ook snel moeten ophogen.
Woensdag
Na een slechte nacht slaap, lag ik netjes om 7 uur te wachten op de nachtdienst voor de controles om daarna door te gaan naar de weegkamer. Helaas kwam er niemand en ben ik na 15 minuten naar de weegkamer gelopen en vermelde ik dat ik nog controles moest en moest wegen. Maar dat was dus niet goed overgedragen en die nachtdienst wilde het dus niet doen. Gelijk chaos in mijn hoofd op de eerste dag. Uiteindelijk later met de verpleging wel nog kunnen wegen voor mijn ‘startgewicht’.
Het eten was vandaag enorm moeilijk. Toch best veel spijt dat ik niet gewoon voor de lage eetlijst ben gegaan (maar dit is vooral de eetstoornis die spijt heeft). Enorm veel spanning vandaag, maar vanavond mag ik gelukkig al starten met een lage dosering olanzapine en als ik er goed op reageer wordt dat volgende week opgehoogd naar een normale dosering. Ik hoop dat deze medicatie gaat helpen om mijn spanning wat af te nemen en om wat beter te slapen in de nacht.
Ook had ik vandaag nog een afspraak met mijn behandelaar voordat ze 2 weken op vakantie is. Ze had mij vorige week gevraagd of ik een afscheidsbrief aan de eetstoornis wilde schrijven. Dit heb ik gedaan en tijdens onze afspraak voorgelezen. Met tranen over mijn wangen lukte het om het voor te lezen.
Donderdag
Na een iets betere nacht dankzij de olanzapine (denk ik), was de nachtdienst mij weer vergeten met controles. Dit is enorm balen omdat ik nu een lage dosis olanzapine heb gehad en dan is het juist belangrijk om mijn bloeddruk en hartslag in de gaten te houden. Wel deze ochtend gewogen, nooit mijn favoriete moment van de dag. De rest van de dag voelde ik mij erg moe en futloos, maar dat is ook een bijwerking van de olanzapine. Deze dag heb ik veel op bed gelegen, serie gekeken en zelfs nog even een half uurtje geslapen na het ontbijt. Het eten gaat wel oke. Ik daag mij uit met producten die ik normaal nooit zou pakken, want mijn doel was om niet elke keer voor producten met de minste calorieën te pakken. Dit lukt tot nu toe nog goed.
Vrijdag
Vandaag een lastige dag. Ik heb namelijk heel veel last van eetstoornisgedachtes. Het stormt in mijn hoofd, de eetstoornis is namelijk woedend. Vandaag weer, want ik had mezelf uitgedaagd tijdens lunch met De Ruijter Royaal chocoladehagel extra puur en extra groot als zoet beleg keuze. Dit zorgde voor paniek en een huilbui na de lunch. Wel heb ik daarna met iemand van de verpleging erover gepraat, want dat was ook een doel van mij (praten wanneer ik het moeilijk heb en niet alles voor mezelf houden). Vandaag gaan de meeste van de groep op weekendverlof. Ik helaas niet, want dat mag nooit het eerste weekend. Ook ben ik net gestart met de nieuwe medicatie en moet ik in de gaten worden gehouden. Het is daardoor erg rustig in de kliniek, wat fijn is. Morgenmiddag komt mijn moeder op bezoek en gaan we even wandelen, kan ik ook even weg van hier. De rest van het weekend zal het vooral heel rustig zijn en de dagen zullen lang duren.
Al met al heb ik in deze dagen al heel wat stappen gezet. Niet alleen qua eten, maar ook qua motivatie. Dit is ook de verpleging en mijn behandelaar opgevallen. Dit keer ga ik niet voor half werk, dit keer ga ik er 100% voor. De stappen blijven zetten en herhalen is nu heel belangrijk, want over een paar weken moet ik het thuis kunnen voortzetten en stappen blijven maken. Nu mijn de start van het 2de jaar van mijn studie in zicht komt, lukt het mij beter om de motivatie vast te houden. Ik heb de energie nodig om naar school te kunnen gaan en de concentratie om te studeren. Ook moet ik energie genoeg hebben om voor een klas te staan en ik wil ook een goed voorbeeld zijn voor de kinderen.
Dit was even een kleine update over de eerste paar dagen. Ik ben wat minder actief op mijn instagram @Tiffsjourneyx, maar dit wil ik weer gaan oppakken zodra het wat minder stormt in mijn hoofd.
TiffsKitchen 