Kleding uitzoeken tijdens eetstoornisherstel

Het was even chaos, want ik besloot om mijn kleding uit te gaan zoeken. Kleding uitzoeken tijdens eetstoornisherstel kan voor velen er lastig zijn, zo ook voor mij. Vandaag deel ik in deze blog hoe het bij mij ging. Ook geef ik jullie tips mee, als je ook je kleding wilt gaan uitzoeken.

Hoe ging het bij mij? Ik neem jullie hieronder mee in mijn gedachten.

Maandag besloot ik een start te maken met ‘ontspullen’ maar dit ging dinsdag mis. Dinsdag maakte ik namelijk een start met mijn kledingkast.. Afgelopen jaren heb ik weinig kleding gekocht. De meeste kleding is al zo’n 7 jaar oud of ouder. Veel van deze kleding is maar weinig gedragen. Dit komt omdat de kleding een ‘normale’ maat heeft en ik de afgelopen 2 jaar qua gewicht niet gezond ben. Dus droeg ik alleen truien, vesten en weide broeken en de rest van de kleding lag te verstoffen in de kast. Ik besloot om het te gaan uit te zoeken, want ik wist eigenlijk niet wat ik had en wat ik ervan passte. Wel wist ik dat er weinig ‘te kleine’ kleding tussen zou zitten. Ik heb namelijk zelden kleding gekocht in ‘eetstoornismaat’ (Gelukkig maar) alleen dat leuke oranje/bruine rokje van mijn foto laatst. En zoals verwacht, pas ik dat rokje nu ook niet meer. Gelukkig lig dit rokje nog bij mijn moeder en heeft zij al de opdracht gekregen om dat rokje uit mijn zicht te leggen.

Ik maakte een start met mijn kledingkast, waarbij ik ook de kleding ging passen. Zo kon ik besluiten of ik het ging houden of niet. Dat was een enorme uitdaging, want ik had al weken niet meer naar mijn lichaam in de spiegel gekeken… Dit is voor mij op dit moment het beste, want het veranderen van mijn lichaam vind ik erg lastig om te zien. Toch besloot ik om deze keer wel te kijken en de eetstoornisgedachtes te negeren.

Ik startte met de spijkerbroeken en zoals misschien wel verwacht, waren de meeste broeken nog te groot. Sommige pas ik wel, maar staan heel lelijk omdat ze nog “lelijk los” zitten. Na het passen van de spijkerbroeken belandde ik ineens in een waas. Een waas van zelfhaat, negatieve gedachtes en teleurstelling in mezelf. Ik walgde van mezelf, voelde me lelijk en kon mezelf niet meer aanzien in de spiegel. Dit was een teken dat ik moest stoppen en afleiding moest gaan zoeken in andere dingen. Ik ben buiten gaan zitten met een boek en zoveel mogelijk proberen de eetstoornis stem te negeren.

Een dag later besloot ik om door te gaan met uitzoeken van de rest van de kleding. Hier zaten helaas ook dingen bij die te klein zijn geworden, waardoor de eetstoornisstem weer ging schreeuwen ‘zie je wel, vet varken’ ‘je bent te dik geworden, nu pas je de kleding niet meer’. Dit keer ben ik doorgegaan, want ik wist dat die eetstoornis aan het liegen was. Ik bleef mezelf herhalen: Hoe kan ik dik zijn met dit gewicht? Het is normaal dat ik kleding in deze kleine maat niet meer pas. Dit is namelijk geen gezonde maat voor iemand van bijna 25. Ook pakte ik een paar van mijn te grote spijkerbroeken erbij en trok deze nog een keer aan. Hierdoor werden de eetstoornis gedachtes weer wat minder. Zo ging ik door tot ik alles had uitgezocht.

Het is me uiteindelijk gelukt om wat kleding weg te doen. Sowieso alle kleding wat te klein was heb ik gelijk weggedaan. De kleding wat te groot was natuurlijk niet. Deze kleding zal ik over een aantal weken namelijk wel passen.

Ondanks dat ik de controle soms kwijt was, ben ik niet teruggevallen in de eetstoornis en ben ik goed blijven eten. Ik heb nu meerdere dagen gedaan over het uitzoeken van mijn kleding, terwijl ik dit normaal in een paar uurtjes kon doen. Op de momenten dat het niet ging ben ik namelijk gestopt en heb ik mezelf niet gepusht om door te gaan. Dit zou ik in het verleden wel hebben gedaan. Ook zie ik dit vaak terug bij anderen. Jezelf blijven pushen en over je grenzen gaan, maar op die manier maak je het jezelf zo moeilijk.

Wat je moet onthouden als je ook je kleding wilt gaan uitzoeken.

Gun jezelf de tijd. Het hoeft niet binnen een paar uur klaar te zijn. Je hoeft niet te beginnen en pas te stoppen als het klaar is. Wordt het te veel? Stop! Merk je dat je negatieve gedachtes krijg? Stop! Ga dan niet verder, maar zorg voor afleiding. Zorg dat de negatieve eetstoornis gedachtes niet de overhand krijgen.

Net zoals het herstellen van mentale problemen, hoeft het niet in één keer goed te gaan. Het het heeft tijd nodig. Net zoals in herstel, gaat het bij de één op een ander tempo dan bij de ander.

Onthoud ook deze dingen:

• Iedereen is anders.
• Iedereen is uniek.
• Draag kleding die JIJ leuk vind en niet omdat het in de mode is of omdat anderen het ook dragen.
• Draag kleding waar jij je goed en comfortabel in voel.
• Ga geen kleding dragen, waarbij je je niet goed voelt of waarbij je je onzeker voelt.
• Ieder kledingwinkel heeft zijn eigen maten. Zo pas je bij de ene winkel een broek in maat M en bij de andere winkel krijg je een broek in maat M niet eens over je knieën.
• Je bent meer dan een maat/ getal. Een maat/getal zegt niks over jouw als persoon.