Eetbuien

Niet veel van jullie weten dat ik ook een tijdje last heb gehad van eetbuien. Dit komt omdat ik me er erg voor schaamde. Ik heb het heel lang voor mijzelf gehouden, maar ik denk dat het nu een goed moment is om het te delen. Misschien laat dat jullie zien dat het helemaal niet zo raar is om eetbuien te hebben, maar hou het niet voor jezelf, blijf er niet mee zitten, zoek er hulp ervoor.

Hoe begon het?

Het begon allemaal toen ik in de zomer van 2016 op kamers ging in Nijmegen. Op dat moment zat ik ook nog diep in mijn eetstoornis, ook al zei ik dat het juist goed ging. Ik at wel gewoon 6 keer per dag en ik had geen extreem ondergewicht meer, waardoor iedereen ook snel geloofde dat het goed met mij ging. Helaas was ik heel goed in dingen verbergen.

Ik had een klein kamertje heel klein kamertje van 10m2. Hierin stond een hoogslaper en door onder had ik mini keukentje waarin een combi-oven en koelkast stond en wat plankjes met al mijn eten erop. Ik gelukkig ook mijn eigen wasbak, maar de douche en wc deelde ik samen met de mensen die op dezelfde verdieping woonden. Naast mijn keukentje had een klein tafeltje met een stoeltje en een tv kastje met tv. Eigenlijk zat ik dus de hele dag tussen mijn eten en daardoor pakte ik al snel wat te eten. In het begin ging dit gewoon allemaal goed.

Ik at nog steeds elke dag te weinig en had ook vaak honger, maar ik mocht niet meer gaan eten van mijn eetstoornis. Maar toen kom het moment dat ik een klein stukje chocolade als “extra” wilde pakken. helaas bleef dit niet bij dat ene stukje. Uiteindelijk had ik een hele reep chocolade, een pak tukjes, 2 wortel en een paar lepels pindakaas op en dit in nog geeneens een uur tijd. Ik lag daarna met extreme buikpijn in bed. Ik voelde me walgelijk, dik en super schuldig. Op instagram had ik al wel eens gehoord over zulke eetbuien, maar eigenlijk dacht ik dat die mensen altijd overdreven over de hoeveelheid. Tot dat ik mijn eerste eetbui had meegemaakt.

Na deze eetbui ben ik gelijk mijn bed ingedoken met die extreme buikpijn. Ik wilde zo snel mogelijk in slaap vallen en dat deze dag voorbij was. Nooit meer wilde ik dit, nooit meer een eetbui voor mij. Dat zei ik tegen mijzelf. “Dit doe ik nooit meer” De dag erna was ik ook nog eens op de weegschaal gaan staan en dat maakte het alleen maar nog erger. Ik was gewoon 2kg zwaarden dan die avond ervoor.

De dagen erna voelde ik mij nog steeds erg schuldig, nog steeds last van een opgeblazen buik. Ik had mijn oude eetpatroon weer opgepakt. Toen mijn opgeblazen buik en schuldgevoelens eindelijk weg waren, was ik opgelucht. Helaas ging het toen weer mis, weer een eetbui en deze eetbui was nog groter. Ik was net naar de supermarkt geweest, had dus weer de voorraad aangevuld. Had weer wat nieuwe snack bij de action en kruidvat gehaald, zodat ik weer een goede voorraad had. Dat is wat ik dacht. Maar deze voorraad was binnen een paar uur leeg. Ik had weer een eetbui gehad. Op ten duur was het normaal dat ik wekelijk een eetbui had. De eetbuien werden ook steeds groter en groter. Elke keer ging ik met extreme buikpijn naar bed. Ik hield dit niet langer vol.

Ik was in september begonnen met de HBO opleiding pedagogiek. Ik had weinig lessen op school, het was meer thuis werken. Dat betekende dus meer tijd voor eetbuien. Zodra het vrijdag was, ging ik gelijk terug naar mijn ouderlijk huis, want daar was het veilig, daar had ik geen last van eetbuien. Op ten duur was ik steeds vaker weer bij mijn ouders. Elke vrije dag die ik had, ging ik naar mijn ouders, ik wilde niet meer op mijn kamer in Nijmegen zijn. De opleiding die ik volgde had ik geen plezier meer in, ik was alleen maar bezig met eetbuien en compenseren.

In de herfstvakantie was ik ook lekker thuis bij mijn ouders en toen kwam alles eruit. Ik heb ze niet verteld over de eetbuien. Met de tranen in mijn ogen vertelde ik dat ik weer naar huis wilde, dat de opleiding niet bij mij paste en dat ik wilde stoppen. Mijn ouders hadden het al zien aankomen, ze wisten het eigenlijk al dat ik weer thuis wilde zijn. Ze hebben mij ook weer met open armen ontvangen. Gelijk heb ik mijn studie en kamer opgezegd.

Ik was weer lekker thuis bij mijn ouders, dit betekende geen eetbuien meer voor mij. Ik voelde mij weer een stuk beter, ik ben ook weer beter gaan eten. Al at ik nog redelijk weinig, het was een minimale lijst, waardoor ik ook geen honger meer had.

Nu 1,5 jaar later en ik dit schrijf, weet ik precies waar mijn eetbuien vandaan kwamen. Ik was eenzaam, alleen en at veels te weinig. Dit waren de redenen van mijn eetbuien. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen redenen voor zijn eetbuien. Maar hierbij wil ik jullie aanraden om er niet alleen ermee te blijven zitten. Praat erover! Vraag om hulp!

Heb jij ook last van eetbuien of heb jij er last van gehad, ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal.

Wil je hier nog meer artikelen over lezen en of je andere ideeën voor artikelen, laat het mij weten!

Groetjes Tiffany

In een volgend artikel hierover deel ik jullie mijn tips om van je eetbuien af te komen.