Even een update tussendoor. Ik heb het moeilijk. De eetstoornis schreeuwt extreem. In mijn hoofd tel ik weer de calorieën, had er zelfs een app ervoor gedownload en het lukte me niet om te stoppen. Ik eet nog wel het minimale wat ik moet eten, maar echt iets extra’s nemen is moeilijk.

Ik merkte dat ik maandag toch wel erg geschrokken was van het aankomen en daardoor ging ik weer minder eten. Gisteren ging het al niet zo goed en vandaag had ik ook veel moeite. Dit is niet wat ik wil, dus ik heb gelijk mijn behandelaar gemaild erover. Ze mailde gelijk terug en daarna hebben we gebeld. Met haar hulp heb ik de app verwijderd en hebben we besloten dat ik toch weer even terug mijn lijst ga volgen.
Soms is het beter om even een stapje terug te doen, zoals nu. Hoe graag ik ook op gevoel wil blijven eten, geeft het voor nu even te veel spanning waar ik moeilijk mee om kan gaan. Hierdoor ging ik toch weer minder eten dan moet, dus vanaf morgen ga ik weer mijn eetlijst volgen. Ik moet namelijk nog wel 2 kilo aankomen en dat wil ik thuis doen en niet in de kliniek. Als het thuis namelijk niet lukt, moet ik weer terug de kliniek in voor die laatste kilo’s en dat wil ik niet.
Dus nu weer even mijn eetlijst volgen en genoeg afleiding zoeken. Gelukkig mag ik de komende dagen weer een paar uurtjes werken, dit is voor mij de leukste en beste afleiding.
Misschien even niet zo’n positieve update, maar omdat ik vragen wil voorkomen, deel ik mijn struggles wel met jullie. Ook de minder leuke en goede momenten horen er bij. Herstel gaat met ups en downs
Ha Tiffany, per toeval kwam ik op jouw blog terecht, en heb een groot aantal van je posts gelezen. Wat is een eetstoornis toch een kl**e aandoening. Ik vind het mooi hoe eerlijk je schrijft. Ik wens je heel veel sterkte, wijsheid en kracht toe op je pad, waar je telkens weer stappen zet. Ik zie dat je wilt leven zonder de eetstoornis die zo alles overheersend kan zijn. Ik hoop dat je steeds dichterbij dat leven komt, waar steeds meer andere dingen weer je bestaan gaan opvullen: buiten zijn, zonlicht op je gezicht, de geur van een grasveld na de regen, verdwijnen in eeen boek, fijne gesprekken, contact met dieren of kinderen, bloemen zien opschieten uit de grond na de winter, nieuwe dingen leren, alsook: uit je comfort zone zijn, een blauwtje lopen, een keer oprecht verdriet om iets wat rot is – alle rijke schakeringen van het leven. Ik wens je sterkte om dit achter je kunnen laten, die oude jas van de eetstoornis afstropen en langzaam maar zeker, weer dir rijkere bestaan te gaan leven. Je bent het waard, je bent goed gewoon zoals je bent. Eline
LikeLike
Dankjewell
LikeLike