De eerste week in de kliniek #Dagboekblog 2

31-1-2022

Vandaag begon vroeg. De hele nacht wakker gelegen door de spanning in mijn lichaam en buikkrampen. Vannacht maar een beetje gelezen en geluisterd naar storm Corrie. Vanochtend weer de controles gehad en bloedprikken. Mijn temperatuur was erg laag waardoor ik vandaag dus niet naar buiten mag. Ook moest ik extra kleren aandoen en met een kruik die ik mocht lenen in bed liggen. daarna begon het standaard dagritme weer. De dagen zijn voor mij niet erg afwisselend en ik leef van eetmoment naar eetmoment.

Ik heb zojuist een hele grote stap gezet. Ik ben naar de verpleging gegaan en gevraagd om hulp. Iets wat ik voorheen nooit heb durven te doen. Ik heb aangegeven dat ik het moeilijk vindt om te smeren en om op te scheppen met het avondeten. De eetstoornis probeert tijdens deze momenten toch met de kleinste dingen te smokkelen. Dit komt omdat ik iemand anders dat ook zie doen en dan moet ik het van mijn eetstoornis ook doen. Maar ik wil niet in die eetstoornis blijven hangen en daarom heb ik het aangegeven en gevraagd of ze mij erbij willen helpen. En dat precies op de dag dat we met de lunch voor de zoete boterham moeten liezen tussen chocopasta of pindakaas. Deze 2 producten zijn een mega mega no-go #fearfood. Vanavond ook nog eens een enge avondmaal met toetje. Mijn hoofd draait overuren.

1-2-2022

Gisteren ben ik abrupt gestopt met het schrijven over mijn dag, want mijn dag kreeg een rare wending.

Ik kreeg hele erge hoofdpijn en mijn lichaams temperatuur was ineens een stuk hoger dan die eerst was. Dus zelftest gedaan, negatief. Helaas moest volgens protocol ook een sneltest gedaan worden. Dus die ook gedaan en de uitslag duurt zo’n 24-48 uur. Tot die tijd moet ik in quarantaine. Jup op mijn kamertje, alleen. Mijn eten werd voor de deur gezet. Niet ideaal en dat vonden ze hier ook, maar het moet. Vooral omdat ik somatisch nog heel kwetsbaar ben vonden ze dit een risico, omdat het heel belangrijk is dat ik genoeg voeding binnen krijg.

Het begon met mijn middagtussendoortje. Dit ging nog wel makkelijk. Het avondeten en toetje werd een stuk moeilijker, maar is uiteindelijk gelukt. Met behulp van beeldbellen heb ik een beetje samen met de groep gegeten.

Vannacht beter geslapen, hoofdpijn is minder, maar helaas sinds vannacht wel enorm veel last van mijn darmen. Ontbijt was weer vanuit mijn kamer via beeldbellen. Alleen de laptop van de groep deed het niet en moest het via WhatsApp. Dit werkte niet ideaal en heb ik ook deels het ontbijt zonder moeten doen.

De rest van de dag op mijn kamer weer doorgebracht. Wel heb ik een prive toilet en douche en heb ik eindelijk eens kunnen douchen hier. Avondeten was vandaag erg lastig. De groep at een extreem moeilijke maaltijd en dit ging mij niet lukken alleen op mijn kamer. Daarom hadden ze besloten dat ik een drie-vaksmaaltijd krijg. Dit is voor mij wel fijn, alleen hierdoor kon ik niet met de groep via beeldbellen eten.

De dag heb ik overleefd. Bijna alles met het eten is gelukt, behalve een paar kleine dingen. Dit heb ik wel aangegeven bij de verpleging. Morgen krijg ik pas de uitslag. Hopelijk wel voor de lunch.

3-2-2022

Zoals je ziet aan de datum, heb ik gisteren niks geschreven. Gisteren was een rotdag. Ik kan er even niks leukers van maken. Net voor de lunch mocht ik wel uit quarantaine, want de uitslag was Negatief. (Wat dus positief is) De rest van de dag heb ik het heel moeilijk gehad. Het eten ging moeizaam, ik mis thuis zijn en ik heb de hele dag gehuild.

Vandaag begon met controles en wegen. De confrontatie met mijn gewicht was erg lastig. Aankomen op een minimale lijst die ik 2 dagen net niet helemaal heb gevolg (ivm de quarantaine). Ik weet dat het nodig is om aan te komen, maar zo snel… Dat maak het helaas niet makkelijker.

Gisteravond was er wel een soort ‘groepsavond’ op deze groep en ondanks dat ik niet bij deze groep hoor, mocht ik wel meedoen. We gingen op oude borden onze nare/negatieve gedachtes, eetstoornis gedachtes of woorden die je vaak heb gehoord erop schrijven. Dat hebben we niet gedaan om er later van te gaan eten, nee. Dat bord mogen we lekker kapot gaan gooien. Gooien en smijten met dingen is altijd even fijn om je af te reageren, dat zou ik wel vaker willen doen.

Qua eten gaat het wel erg lastig, het zijn hele grote stappen die ik hier heb moeten zetten en dat trek mijn hoofd niet. Ik heb veel spanning in mij en daardoor ook veel pijn in mijn nek en schouders. Ik slaap weinig en rond de middag start de vreselijke koppijn elke dag. Ik hoop dat dit ooit een keer minder word. Morgen moet ik weer een eetlijst omhoog, terwijl ik met mijn huidige eetlijst al genoeg was aangekomen. Dit zorgt voor extra veel spanning en boosheid/

Om deze blog toch een beetje positief af te sluiten. Maandag om 11 uur heb ik het opname gesprek voor unit 3 en daarna ga ik dus ook gelijk starten op die groep met mijn reguliere opname. Dat zal ook wel weer heel erg wennen zijn. Ik ben net een beetje gewend aan de groep waar ik nu zit en nu moet ik weer naar een andere groep. Zoveel veranderingen zijn niet fijn in combinatie met autisme. Net zoals de andere regels. Ook al weet ik dat ik beter op unit 3 kan zitten, omdat ik hier aan mijn individuele doelen kan werken.

Hier hou ik het bij voor deze tweede dagboekblog. Aankomende week zal ik ook nog een blogje schrijven met mijn doelen voor de komende tijd en natuurlijk blijf ik tussendoor dagboekblogs bijhouden.