Een eetstoornis gaat niet over eten.

Zij eet goed dus ze is van haar eetstoornis af. Dit is wat mensen in je omgeving vaak vaak denken. Voor iemand zonder een eetstoornis of eetstoornis verleden is het lastig om te begrijpen dat een eetstoornis niet over eten gaat. Ze eet toch niet, ze wilt toch dun zijn? Dus dan gaat een eetstoornis toch wel over eten? Een eetstoornis gaat veel verder dan alleen maar over eten.

Maar waar gaat een eetstoornis dan wel over?

Een eetstoornis gaat over het hebben van een laag zelfbeeld. Iedereen vindt zichzelf wel eens dik of lelijk, iedereen heeft wel iets wat die niet mooi vindt van zichzelf. Maar bij iemand met een eetstoornis gaat dat nog veel verder. Iemand met een eetstoornis heeft een heel laag zelfbeeld. Ook heeft die persoon heel weinig of helemaal geen zelfvertrouwen.

Iemand met een eetstoornis vecht een strijd tussen controle en angst en dit heeft vaak grote gevolgen. Iemand met een eetstoornis alleen nog maar bezig met zichzelf wegen, alles bijhouden wat ze eet en dit doet ze zelfs tot in de kleinste hapjes. Elk nootje, elke kruimel die ze eet, houd ze bij.  Iemand met een eetstoornis draagt vele geheimen en leugens met zich mee.

Ook schaamt iemand met een eetstoornis zich. Ze schaamt zich over wie ze is, over haar lichaam en het gedrag wat ze probeert te verbergen.

Een eetstoornis gaat dus eigenlijk helemaal niet over eten. Een eetstoornis gaat over angst, over het wegdrukken van nare gevoelens, slechte herinneringen of trauma’s en over controle.

Dit uit zich allemaal in het uithongeren of juist jezelf volvreten, zodat je de pijn en het verdriet niet hoeft te voelen. Iemand met een een eetstoornis wilt het liefst verdwijnen, nooit meer gezien te worden en nooit meer die pijn en het verdriet voelen.

Mensen met een eetstoornis delen hun gevoelen en emoties niet. Ze willen niet dat anderen hun gevoelens en emoties kunnen zien. Ze proberen alles te ontkennen en te vermijden. Angst uit het verleden en bang voor het heden. Wel of niet eten is de manier van afleiding.

Een eetstoornis gaat dus niet over eten, de controle over eten zorgt alleen voor wat tijdelijke afleiding. In de tijd dat iemand bezig is met wel of niet eten, is die niet bezig met andere dingen. Maar zoals ik al zei, eten is een tijdelijke afleiding, uiteindelijk kom je jezelf weer tegen, komen de angsten weer terug.

Iemand met een eetstoornis is nooit tevreden, nooit is iets goed genoeg. Perfectionisme komt vaak voor en iemand met een eetstoornis legt de lat zo hoog, dat die niet te halen valt. Het zal dus altijd mislukken, falen en dat maak de eetstoornis nog sterker.