Hoe gaat het nu? Werk, gezondheid, eetstoornis, blog en lichtpuntjes #opzoeknaarTiffany

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update heb geschreven en dat is niet zonder reden. Het ging de laatste tijd nogal moeizaam. Ik ging door met alles, maar eigenlijk zat ik er helemaal niet lekker in. Blijven doorgaan is een slechte gewoonte van mij, om zo niks te hoeven voelen.

Werk

Op het werk gaat het goed. Ik leer nieuwe dingen en ik vind het nog steeds erg leuk om te doen. Als je meer wilt zien hiervan, raad ik je aan om mij te volgen op mijn instagram @Tiffsjourneyx. Hier plaats ik soms wat foto’s en video’s van wat ik doe op het werk.

Gezondheid en eetstoornis

Door de problemen met mijn darmen en lever is mijn gezondheid achteruit gegaan. Ook had ik moeite om mijn gewicht stabiel te houden en aankomen wilde nieten daardoor kwam de eetstoornis weer meer op de voorgrond. De eetstoornis weet precies wanneer die moet toeslaan en dat is wanneer ik mentaal en lichamelijk op het zwakste ben. Nou heb ik wel veel geleerd tijdens mijn therapiesessies en weet ik wat de Red flag signalen zijn en als die zichtbaar en voelbaar zijn, dan moet ik echt gaan oppassen. De afgelopen 2 weken ben ik daarom in kleine stapjes meer gaan eten en gelukkig is dat ook goed gegaan met mijn darmen en lever. Maar met deze kleine stapjes heb ik nog een lange weg te gaan en eerlijk gezegd heb ik daar het geduld niet meer voor. Zoals ik tegen mijn vriend zei ‘ik zit nu misschien op een goede weg, maar het is niet de juiste weg voor mij’ Ik zie het zo: ik rij nu een landweggetje waar je 40km mag en zo ben ik lang onderweg om mijn bestemming te bereiken. Terwijl er naast deze landweg ook een provinciale weg lig waar je 80 mag en ik zo een stuk sneller minn bestemming zal bereiken. Het is mijn keuze of ik op het landweggetje wil blijven rijden of toch de afslag neem naar de provinciale weg om zo sneller op mijn bestemming te zijn. Nou hou ik helemaal niet van autorijden (behalve ernaast zitten, dat vind ik juist wel heerlijk en rustgevend) maar als ik zelf moet rijden, wil ik zo snel mogelijk op mijn bestemming zijn. Conclusie van dit onnozele verhaal, de provinciale weg een een betere weg voor mij en die afslag heb ik gisteren genomen. Maar wat houdt dat in? Dat zal ik hieronder kort uitleggen.

Plan

Nu ik weet dat mijn darmen en lever oke met meer eten, zolang ik maar bepaalde producten vermijd, is mijn angst om zo ziek te worden als afgelopen december, verminderd. Maar ik kleine stapjes elke keer mijn eten ophogen geeft mij te veel stress i.v.m. het steeds moeten aanpassen. Elke keer moeten veranderen werkt niet voor iemand met autisme. Dus de afslag naar de provinciale weg is genomen en in plaats van kleine ophogingen in mijn voeding, heb ik nu een grote ophoging in één keer gedaan. Hopelijk gaat dit ook gewoon goed met mijn darmen en lever, want mijn lichaam kan het niet permitteren om ziek te worden. Daarvoor heb ik helaas nog geen reserves opgebouwd. Maarja nu maar ervan uitgaan dat het goed gaat en dat ik snel wat gewicht en reserves opbouw.

Hoe gaat het in het dagelijks leven?

Eerlijk gezegd heb ik naast werk niet echt veel niet in het dagelijks leven, omdat mijn lichaam op is. Er is weinig energie over om echt iets te gaan doen. Na een korte wandeling met mijn vriend ben ik vaak al helemaal gesloopt. Dit is ook één van de grootste redene dat ik de afslag naar de provinciale weg heb genomen. De lente gaat binnenkort beginnen en ik wil dan gewoon genoeg energie hebben om meer te kunnen doen. Daarnaast ben ik ook veel en veel sneller overprikkeld door mijn te lage gewicht en heb ik dagelijks hoofdpijn. En geloof me, daar word je niet blij van.

Hoe gaat het met sporten

Helaas is dat door mijn slechte gezondheid even niet zo goed gegaan. De afgelopen 2 weken heb ik zelfs het sporten even moeten overslaan. Gelukkig gaat het nu stap voor stap beter en ga ik aankomende week weer lekker beginnen.

Waar kijk je naar uit?

Op dit moment vooral na de lente die bijna gaat beginnen. Meer zon, temperatuur die rustig aan weer wat omhoog gaat en de bloemetjes die weer gaan bloeien. Ik leer om steeds beter stil te staan bij de mooie kleine dingen waarvan ik kan genieten. Heerlijke wandelingen zonnetje en hopelijk straks weer warm genoeg om ook een terrasje te kunnen pakken. Het aankomen gaat de komende weken in sneltrein vaart en als ik een bepaald gewicht heb bereikt ga ik weer hardlopen, waar ik enorm veel zin in heb. Dit geeft me extra motivatie om door te blijven gaan, ook tijdens de moeilijke momenten, want helaas zijn die momenten heel veel aanwezig. Maar het meest waar ik naar uitkijk blijft de lange wandelingen met mijn vriend in de zon.

Langzaamaan ga ik het bloggen weer oppakken en zal ik jullie weer wat vaker voorzien van nieuwe blogs. Recepten, reviews en lifestyle dingen.

Waar kijk jij het meest naar uit?