Het is al even geleden dat ik een update heb geschreven en op instagram kreeg ik meerdere keren de vraag “hoe gaat het?” “Wil je weer eens updaten?”. Dus hierbij probeer ik even een update te schrijven. Het kan wat chaotisch zijn, want het is ook een beetje een hele erge chaos in mijn hoofd die ik nog moet ordenen.
Na een moeilijke periode ben ik weer langzaam aan het opkrabbelen. De afgelopen 2 maanden is er veel gebeurd. Leuke dingen en minder leuke dingen. Beide zorgden voor wat extra chaos en spanning en dat resulteerde erin dat ik terug hapte naar mijn veilige haven, de eetstoornis. Gelukkig lukte het wel om te blijven eten en niet terug te vallen in het “niet eten”. Dus dat is wel een overwinning.
Hoe gaat het met je?
Als ik moet antwoorden op de vraag “hoe gaat het nu met je?” Kan ik eigenlijk wel zeggen dat het redelijk goed gaat. Natuurlijk zijn er dingen die niet goed gaan, maar over het algemeen ga ik de goede kant op.
Therapie
Met therapie zijn we met nog steeds met het hoofdstuk emoties en gevoelens bezig, omdat dit heel belangrijk ik voor mijn herstel van mijn eetstoornis en depressie. De therapiesessies zijn erg intensief, maar geven ook resultaat en daar doen we het voor. Qua gewicht ben ik de afgelopen 2 maanden blijven schommelen rond een bepaald getal, maar sinds de afgelopen 2 weken zit er weer een stijging in. Deze stijging zijn we nu aan het versnellen, zodat ik snel weer de dingen kan en mag gaan doen waar ik energie van krijg, namelijk lekkere lange wandelingen, hardlopen en misschien weer eens een keer zwemmen.
Dit is niet gemakkelijk voor mijn hoofd, maar ik heb gelukkig hele fijne steun. Dankzij die steun hebben we ook besloten om weer wat nieuwe stapjes te gaan zetten qua eten. En dan vooral in het reguleren van de eetmomenten en het uitbreiden producten. Beide er lastig, maar dat laatste wordt extra lastig gemaakt door mijn darmen. Door het gebruik van laxeermiddelen en door eetbuien in het verleden, zijn mijn darmen flink beschadigd en daardoor kan ik niet alles eten, zonder er ziek/buikpijn van te krijgen. Ik heb momenten gehad dat ik zo’n erge krampen had, dat ik gewoon krom op de grond lag en dat heeft mij veel angst gegeven. De afgelopen maanden heb ik daardoor de variatie qua producten geminimaliseerd en at ik vaak hetzelfde, omdat ik zeker ervan wist dat ik van deze producten geen last kreeg. De komende tijd ga ik weer meer producten toevoegen die ik wel in kleine hoeveelheden kan eten.
Heb je een relatie?
De vraag die ik de afgelopen tijd wel meer dan 200 keer heb gekregen is ‘heb je een relatie?’.
Laten we het dus ook maar even kort over die ‘steun’ hebben, want sommige hadden het al een beetje door dat ik de laatste tijd niet altijd alleen aan mijn avondeten. Ja, ik heb een relatie. Ondanks dat ik het heerlijk vind om alleen te zijn, vind ik het nu ook wel erg fijn om samen met iemand te zijn waarmee ik een hele goede klik heb. Een tijdje terug heb ik een leuk persoon ontmoet, waarmee ik het erg gezellig is. Ondanks dat ik een ‘rugzakje’ heb (Eetstoornis, depressie en natuurlijk mijn autisme) rende deze persoon niet gelijk weg. Nee, hij bleef en tot op heden hebben we het nog steeds erg gezellig en fijn samen. Hij steunt mij ook tijdens de moeilijke momenten, wat ik erg mooi en waardevol vindt.
Calorieën tellen, ja of nee?
Jaren lang heb ik eigenlijk altijd de calorieën die ik at geteld. Soms hele korte periodes even niet, maar in de afgelopen 10 jaar heb ik grotendeels mijn calorieën geteld. Dit is deels vanuit de eetstoornis, maar ook deels vanuit mijn autisme. Ik heb namelijk geen honger en verzadigingsgevoel. Als klein kind kon ik al extreem veel eten, zat zelden ‘vol’. Ik at zelfs stiekem op momenten dat niemand het wist. Dit resulteerde er ook in dat ik al snel overgewicht kreeg en er niet vanaf kwam. De angst om weer zoals vroeger te worden zal blijven, maar ik wil niet bezig blijven met calorieën. Samen met mijn behandelaar ben ik nu het calorieën tellen aan het afbouwen met behulp van een (halve) eetlijst. Ik eet nu deels volgens een eetlijst, alleen van het avondeten tel ik de calorieën, zodat ik daarin meer kan variëren qua producten.
Opzoek naar Tiffany
Ook ben ik nog steeds bezig om weer de echte Tiffany te ontdekken. De Tiffany zonder eetstoornis, maar dit is niet zo gemakkelijk, want ik ben al 10 jaar de Tiffany met eetstoornis. Maar stap voor stap ga ik afscheid nemen van de Tiffany met eetstoornis.
Dit stukje hieronder schreef ik afgelopen week
Lieve jij,
Al ruim 10 jaar lang sta jij aan mijn zij
We hebben samen veel meegemaakt
Jij was degene die mij veiligheid gaf
Jij was degene die mij nooit verliet
Met jou was ik nooit alleen
Maar nu moet ik afscheid gaan nemen
Het is voor mij tijd om een andere route te gaan volgen
Het is voor mij tijd om verder te gaan met het leven
Mijn leven te gaan leven met mensen die ik liefheb en daar is geen plek meer voor jou
Jij houdt mij te veel tegen in het leven
Jij wilt dat ik klein blijf, onzichtbaar en alleen
Hoe veilig dat ook voelt voor mij nu, het is niet wat ik wil.
Ik wil niet die kleine onzekere Tiffany blijven, die het liefst onzichtbaar wil zijn. Die kleine Tiffany die haar leven laat bepalen door het verleden.
Het is tijd om het verleden achter te laten, het verleden een plekje te geven in mijn leven, maar niet meer mijn leven te laten bepalen.
Lieve jij,
Ondanks dat wij samen 10 jaar lang, 2 handen op één buik waren, moet ik je toch gaan loslaten en nee dit zal niet op de één of andere dag gaan, maar stap voor stap zullen wij elkaar gaan loslaten en beide onze eigen richting gaan. Ik die van mij, jij die van jou.
Het is tijd om afscheid te nemen
Ik ga je missen, maar ik weet dat het nu tijd is voor mij om deze stap te nemen
Dag lieve jij
Dit was even de update voor nu, hopelijk vonden jullie het leuk om te lezen en heb ik deze meeste vragen kunnen beantwoorden.
Liefs Tiffany
TiffsKitchen 