Ik krijg de laatste tijd veel vraag of ik meer over autisme wil delen en dan vooral uit eigen ervaring. Ik heb lang nagedacht over hoe ik dit wil gaan vormgeven en heb besloten om gewoon tussendoor een blog te plaatsen onder de reeks ‘autisme en ik’. Elke keer een ander hoofdonderwerp wat ik uitlicht. Vandaag begin ik even heel random met een stukje wat zojuist in mijn hoofd kwam. Nog niet echt een hoofdonderwerp, maar met deze blog trap ik de nieuwe reeks af. Heb jij nou een onderwerp waar je meer over wilt lezen? Laat het mij weten onder deze blog of onder de post op mijn Instagram of Facebook.
Mijn relatie met eten.
Wat als je je hele leven al een ongezonde relatie heb gehad met eten. Is het dan nog wel mogelijk om een gezonde relatie met eten te krijgen? Dat is nu de vraag? Als vanaf kleins af aan heb ik al problemen met eten. Emotie eten, eten verstoppen, snaaien, overeten. Al vele afval pogingen moeten doen toen ik nog op de basisschool zat, maar die één voor één mislukte door onkennis over gezonde voeding. Ik ga er niet te veel qua details in, maar een gezonde relatie met eten heb ik nooit gehad. Ik heb nooit echt het honger en verzadigingsgevoel gekent/erkent. Maar door emotionele toestand wilde ik altijd eten, eten gaf mij troost. Dan was samen met eten, niet alleen. Kon ik mezelf zijn en hoefde ik mij niet anders voor te doen. Want ja, mij anders voordoen dat ik ben, heb ik eigenlijk al mijn hele leven gedaan. Voorheen dacht ik dat het moest. Jezelf voordoen zoals anderen willen dat je bent en doet. Dus dat deed ik, want ik was bang anders niet geaccepteerd te worden. En het was ook waar, als ik mezelf even was, werd ik niet geaccepteerd. Toen ik naar de middelbare ging, naar de brugklas, heb ik een poging gewaagd. Dat resulteerde in nare momenten… Waar ik liever niet meer aan terug denk en nog steeds regelmatig voor nachtmerries zorgt. Nergens kon ik mezelf zijn. Thuis niet, op school niet. Als ik mezelf zou zijn, was ik weer ‘raar’ ‘anders’. Toen niet wetende dat ik gewoon autistisch ben. Nu ik weet dat het komt vanuit mijn autisme, vallen er zoveel puzzelstukjes op z’n plaats. Ik heb nu ongeveer 2 jaar de diagnose en in de afgelopen 2 jaar heb ik al zoveel geleerd, maar er valt ook nog zoveel te leren. En onder dat leren, valt ook het leren accepteren. Accepteren dat ik ‘anders’ ben. Accepteren dat sommige mensen mij ‘raar’ zullen vinden. Het is nog eenmaal zo. Mij de komende tijd ga ik leren. Leren accepteren. Leren mezelf te begrijpen. Leren om mezelf te zijn. Leren om mezelf te accepteren.
TiffsKitchen 