Vandaag ga ik iets delen wat al een hele tijd speelt, maar wat ik lastig vind om te delen, want ik schaam me erover. Dat ik in een terugval was beland heb ik al wel gedeeld, maar ik hoopte dat het me zou lukken om me hieruit te vechten door middel van aankomen. Maar degene die ervaring hebben met eetstoornissen, weten dat alleen aankomen in gewicht geen oplossing is. Alles in mijn leven heb/had ik op de rit behalve de eetstoornis. De eetstoornis is extreem aanwezig in meerdere vlakken. Nou kan ik ervoor kiezen om zo door te gaan en mijn leven zo te blijven leven, wat eigenlijk geen doen is. Het is meer overleven en balanceren op het randje van leven of dood. Als ik zo door ga, kan ik mijn leven niet voortzetten, en kan ik mij (naja onze van mij en mijn vriend) dromen, doelen en wensen wel vergeten. En dat is iets wat ik totaal niet wil. Ik wil een toekomst, wij willen een toekomst, een toekomst zonder eetstoornis.
Deze terugval is erger dan ik zelf inzag, totdat mijn lichaam het opgaf. Letterlijk en figuurlijk… Tussendoor op de spoed beland, maar gelukkig hoefde ik niet te blijven. De afgelopen periode was ik al bezig geweest om opnieuw hulp te zoeken. Nou weten we allemaal dat de ggz niet zo gemakkelijk is en dat er enorme wachtlijsten zijn, daarom heb ik er ook nog niet eerder al iets over gedeeld. Ik wilde eerst groen licht krijgen.
Gisteren heb ik een her-intake bij Rintveld gekregen en zij willen mij opnieuw helpen, waar ik enorm dankbaar voor ben. Dit keer heb ik wel een heel ander doel dan voorheen. Voorheen was mij doel namelijk aankomen in gewicht, meer structuur in eten en de eetstoornis naar de achtergrond verhuizen. Mijn doel(en) voor nu zijn anders, mijn leven is ook gewoon heel anders dan toen en in mijn leven nu is geen plaats meer voor een eetstoornis. Mijn doel voor nu is natuurlijk ook aangekomen in gewicht, maar niet tot een bepaald gewicht zoals voorheen. De grootste verandering in mijn doelen is, dat ik volledig herstel gewoon nog een kans ga geven en Rintveld wilt mij daarin helpen. Alleen daarvoor is iets nodig wat ik liever niet wil, maar weet dat het wel nodig is. Een klinische opname… Jup, beschamend, maar ik laat me weer opnemen. Dit is met mijn somatische toestand ook nodig, i.v.m. refeeding. Doordat ik zo slecht ben achteruit gegaan en er nergens plek is op de MPU in een ziekenhuis, hebben ze gekeken of ik versneld kon worden opgenomen. En deze avond kreeg ik het verlossende telefoontje. Onverwachts word ik aankomende dinsdag al opgenomen. Zo snel had ik het niet verwacht, maar wel gehoopt, want het gaat niet meer. Ik kan niet meer. De stem is te sterk. Wel moet ik ervoor zorgen dat ik tot de opname niet verder verslechterd qua somatische toestand, anders moet ik eerst naar het ziekenhuis en dat wil ik natuurlijk niet.
Ik ben meerdere keren opgenomen geweest bij Rintveld en deze heb ik als oké ervaren. Alleen toen ging ik altijd met het idee erheen, ik ga tot een bepaald gewicht en dan naar huis. Terwijl een eetstoornis meer is dan alleen aankomen. Daarom heb ik nu ook meerdere doelen en ga ik pas naar huis als ik die doelen heb behaald. De opname is wel vrijwillig, dus ik mag wel zelf bepalen wanneer. Maar dit keer ga ik mezelf niet laten beïnvloeden door de eetstoornis, wat ik de vorige keren wel heb gedaan. Ook waren ze tijdens mijn vorige opnames bij Rintveld eigenlijk niet streng genoeg voor mij, mijn eetstoornis kreeg zelfs tijdens mijn opname nog ruimte. Ik heb nu extra goed aangegeven dat ze juist extra streng voor mij moeten zijn, want anders gaat volledig herstel sowieso niet lukken. Ondanks dat herstel ook in je eigen handen lig, wil Rintveld mijn helpen om toch extra streng te zijn en daar ben ik blij mee, want ik ga nu voor 100% herstel.
Het is nu of nooit en deze kans krijg ik niet nog een keer.
TiffsKitchen 